Trainingskampen.nl verantwoordelijk voor geweldig liefdesverhaal

“Om 6.35 uur vertrokken we vanaf Schiphol richting het zonnige Sevilla. Nog niet wetende dat deze dag de start van een verandering in mijn leven zou zijn…”, aldus Marinus Graafland. 

12 januari 2019.

Om drie uur ’s morgens moesten wij, de voetbalselectie en begeleiders van de V.V. Bergambacht, ons verzamelen in het clubgebouw van onze vereniging om op trainingskamp te gaan naar Sevilla. Het was het derde opeenvolgende jaar dat we via Trainingskampen.nl op trainingskamp gingen. Onze organisatoren, Jordi Potuijt en Menno Rijkaart, hadden ook alles tot in de puntjes geregeld, dus niets stond een mooi en onvergetelijk weekend meer in de weg. Om 6.35 uur vertrokken we vanaf Schiphol richting het zonnige Sevilla. Nog niet wetende dat deze dag de start van een verandering in mijn leven zou zijn…

De eerste avond waren we na een pub-quiz vrij om de stad in te gaan. Samen met een groepje van de selectie, waaronder mijn zoon Julian, kwamen we na wat rondzwervingen in de stad bij een club genaamd “1987”, midden in het centrum. Ik liep als eerste naar binnen en slalomde door de menigte, rechtstreeks naar de bar om bier te bestellen. Daar aangekomen kwam ik oog in oog te staan met een mooie Spaanse vrouw, die, met twee vriendinnen, gezellig een biertje aan het drinken was aan de bar. Hopende dat ze me kon verstaan, zei ik: “Thats what I like very much, women who are drinking beer”. Ik was verrast dat ze me direct antwoord gaf in het Engels. Ze maakte zo’n indruk op mij, dat je wel kon spreken van “liefde op het eerste gezicht”. We raakte aan de praat en hadden het heel gezellig met elkaar. De rest ging ergens anders heen, maar ik had nog geen zin om weg te gaan. Dus ik bleef achter met de afspraak, dat ik hun later nog wel op zou zoeken.

Wat biertjes verder en nadat we op de gezellige muziek gedanst hadden met elkaar, besloten we om ergens anders heen te gaan. Mijn telefoon was leeg, dus ik zocht naar mijn jas, waar een powerbank in zat. Maar helaas bleek mijn jas gestolen. Ik kon de rest dus niet meer bereiken. Het was buiten echter te koud om alleen in een T-shirt te lopen, dus besloot om weer naar binnen te gaan en een jas te “lenen”. Hierna vertrokken we met z’n vieren naar een andere club, de Dadá bar. Hier hadden we het ook heel gezellig met elkaar. Op een gegeven moment werd het voor mij tijd om weer terug te gaan naar het Hostel. Om 9.30 stond er namelijk weer een fietstocht op het programma. Ik nam afscheid van haar en gaf mijn telefoonnummer aan haar, want ik wilde wel graag contact met haar blijven houden. Helaas kreeg ik haar telefoonnummer niet, omdat ze op dat moment een relatie had. Dus ik ging weg met de hoop dat ze ooit contact met mij op zou nemen.

De twee dagen die nog volgde van het trainingskamp waren heel gezellig en er werd veel bereikt op het gebied van teambuilding. Maar deze vrouw bleef toch de hele tijd in mijn kop hangen. Nadat we op maandagmiddag een goed glas wijn hadden gedronken langs de rivier, werd het tijd om onze spullen te pakken en de terugreis te aanvaarden. Op het vliegveld duurde het nogal even voordat we konden inchecken. Dus ik was er maar bij gaan zitten met mijn witte shirt, waarop nog duidelijk de sporen te zien waren van de die middag genuttigde glazen rode wijn. Plotseling zag ik een bekende vrouw mij richting uitkomen. Het bleek de Spaanse vrouw van twee dagen geleden te zijn, die nog even afscheid kwam nemen. Stomverbaasd en erg verrast hadden we nog een kort gesprek met elkaar en toen verdween ze voorgoed door de uitgang. Mij totaal verbijsterd achterlatend. Ik had haar zoveel dingen willen vragen, maar kwam niet verder dan: ‘What are you doing here? You must be crazy!  Echter wist ik één ding, dat ik misschien toch een beetje indruk op haar had gemaakt. Maar of dat na dit korte gesprek en de toestand waarin ze me aantrof, nog zo zou zijn, daar had ik m’n twijfels over.

Maanden gingen voorbij en nog altijd bleef ze in mijn gedachte zitten. Ik heb tijden op internet doorgebracht om haar te kunnen vinden, helaas zonder resultaat. Op het einde van het seizoen, toen we in de kantine van de club met een groepje herinneringen aan dit mooie weekend zaten op te halen, kwam dit verhaal weer ter sprake. Ik zei toen dat ik van plan was om terug te gaan naar Sevilla, zodat ik haar kon zoeken. Een week later, 4 juli om precies te zijn, zat ik ’s avonds rond elf thuis op de bank. Ineens kwam er een bericht binnen op WhatsApp: “Hi from Seville”. Ik wist gelijk dat zij het was en ik antwoordde meteen. Hierna zijn we dagen achter elkaar aan het appen geweest. Haar relatie was inmiddels over en het uiteindelijke resultaat laat zich raden. Op 12 juli zat ik in het vliegtuig richting Malaga, waar zij mij van het vliegtuig haalde voor een mooie korte vakantie in Mijas en Malaga. Sindsdien ben ik vele malen naar Sevilla geweest en hebben we heel veel leuke dingen gedaan met elkaar. Ook is ze al een paar keer bij mij thuis geweest. We zijn nu nog steeds heel gelukkig met elkaar.

Helaas kunnen we vanwege de vervelende omstandigheden nu niet naar elkaar toe. Zodra de grenzen weer opengaan is het eerste wat ik doe een vlucht boeken om weer naar haar toe te gaan in Sevilla. Zo zie je maar wat een trainingskamp, georganiseerd door Trainigskampen.nl, voor hele mooie gevolgen kan hebben. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik erbij was. Inmiddels hebben we er alweer een trainingskamp opzitten in Torremolinos. Ook georganiseerd door Trainigskampen.nl. En weer was het een groot succes. Maar zo mooi als het in Sevilla was, zal het nooit meer worden voor mij.

Marinus Graafland